очајно обидувајќи се да се вратам
онаму каде сакав да бидам.
Онаа јас која се смее со детска насмевка
да ја најдам и да си поиграм со неа
можеби повторно ластик да прескокнам
или пак да бакнам момче во образ,
да се сцрвенеам на лицето
и да се покријам со рацете.
Постојат некаде тие предели,
само треба да ги најдам,
затворам очи и патувам,
можеби рајот така изгледа,
склоп на соништа и посакувања,
насмевки и бакнежи,
да и се насмеам на вистинската јас,
да ги фрлам огорченоста
и тагата низ реката од солзи,
да прелетам над полињата
на моите надежи.
Comentários:
Post a Comment