Молитва кон никој

Sunday, February 19, 2012.
Што да правиш кога сиот свет се урива врз тебе?
Да умираш со него, да се предадеш
или да го чуваш секој здив за подобри времиња?

Што да правиш кога повеќе не веруваш ни во своите соништа?
Да престанеш да сонуваш, да се предадеш
или да  заспиеш сонувајќи за некои подобри времиња?

Што да правиш кога насмевката си ја проголтал во длабочината
на своето скршено срце , а гордоста си ја закопал
во урнатините на твојот уништен свет?

Да се прашуваш себеси секој ден,
зошто си жив и која е твојата цел?

Да се прашуваш  каков е овој свет,
свет со милиони прашања ,а ниеден одговор.

Што да правиш кога илузиите се распрснуваат
на милиони огледални парчиња на кои секој одраз е чудовишен?
Да замижиш, да зачекориш и да се надеваш дека
ништото нема да те обземе?

Што да правиш кога сите бои и сите мириси
ја губат својата свежина и засмрдуваат под урнатините
на твоите раскршени соништа?

И ништо повеќе нема да биде како што беше.

Што да правиш кога дошол моментот да се молиш,
а ти во ништо веќе не веруваш?

Comentários:

Post a Comment