Ноќта е моја верна пријателка,
таа молчи и бакнува,
засолниште е за изгубени души
како мене.
Ја прегрнувам темнината,
ги бакнувам ѕвездите,
ја заплеткувам месечината во мојата коса
и танцувам невешто
танго на осамените души,
пеам песна за изгубените соништа
да ги вратам и отсонувам одново.
Нема темнина доволно темна за мојата љубов,
моето срце трепери со нежна светлост,
бакнувајќи ги ѕвездите
сфатив...
