Танц со ноќта

Ноќта е моја верна пријателка,
таа молчи и бакнува,
засолниште е за изгубени души
како мене.
Ја прегрнувам темнината,
ги бакнувам ѕвездите,
ја заплеткувам месечината во мојата коса
и танцувам невешто
танго на осамените души,
пеам песна за изгубените соништа
да ги вратам и отсонувам одново.
Нема темнина доволно темна за мојата љубов,
моето срце трепери со нежна светлост,
бакнувајќи ги ѕвездите
сфатив дека твоето срце треперејќи
се појави меѓу нив,
се издвои , твоето тело
го допре моето.
Танцувајќи со темнината
те открив меѓу ѕвездената прашина
додека го изведуваше твојот танц,
ја отплеткав месечината од моите коси
и ја закачив на твоето чело,
ми се насмевна и усните ни се споија
во едно големо срце.
Една нова планета засвети на небото,
темнината повеќе не постоеше
и за тајни повеќе немаше  место

.