Демони

Не ме оставај сама,

моите демони тоа го сакаат,

не ме оставај сама,

демоните на мојата душа тогаш се будат,

темнината на мојата тага е нивни дом,

силината на мојот копнеж  нивна храна,

кога тие се сити,

во мојата душа има само празнина.

Не ме оставај сама,

разговорот меѓу мене и јас се претвора во кавга,

за демоните најпривлечна музика.

Тие се капат во реките од солзи,

пијат од крвта зовриена од желби,

незадоволството е нивни десерт,

осаменоста - отворена врата,

влегуваат и излегуваат како да се дома,

проклетите,

затоа дојди, не ме оставај сама.

Еден ден, темнината ќе ме проголта

или копнежот ќе ме растргне,

Демоните ќе играат на погребот на мојата душа,

солзите повеќе ништо нема да значат,

повеќе нема да бидам осамена и да чекам,

да молам да се вратиш,

да ме спасиш,

од демоните на мојата душа.