L`art pour l`art 2

Желби и можности

Thursday, September 15, 2011. Posted by Morgana at 5:09 PM comments (0)

Што и да кажам , малку е,
такви зборови уште не се измислени,
само лебдат мислите и чувствата,
недефинирани,
не припаѓаат на ниедно време,
ни простор, ни место,
невидливи,
а сепак толку силно болат,
или ме насмејуваат,
па повторно болат,
зошто нема граници за нив,
не припаѓаат на ниедно време,
ни простор , ни место
а стиснати се меѓу милиони
предрасуди, граници,
четири ѕида и една глава.
Затворени меѓу желбите
и можностите моите мисли
и чувства ќе останат загубени
во бескрајното ништо.

Leia Mais...

Ноќ

Posted by Morgana at 4:59 PM comments (0)

Ноќ...
Совршена за гревови.
Месечина...
повик на страста.
Детето стана жена,
жена жедна за љубов,
за допири,
немирна и грешна,
ја чека својата казна,
силни раце
ја грабаат нејзината коса,
меките усни на мажот
ги впиваат нејзините сокови,
болката и задоволството
стануваат едно.
Ноќ...
совршена за криење.
Месечина...
страствен крик се слуша,
жената плаче како дете
зошто болката и задоволството
стануваат едно.

Leia Mais...

За еден миг од вечноста

Thursday, August 25, 2011. Posted by Morgana at 2:24 PM comments (0)

Што да ти понудам за еден миг од вечноста,
за еден совршен бакнеж и бескрајна прегратка?

Во минатото,
ја продадов својата гордост за грст бакнежи и милувања
Ја продадов својата младост за лажни надежи и соништа
Ја продадов својата убавина за иднина неостварена.
Понекогаш ми се чини дека немам ништо
да понудам кога ќе застанам пред смртта,
да се искупам за своите гревови.

А што да ти понудам тебе, без гордост
со срушени соништа и без лажни надежи ?

Ќе имам ли одново што да дадам?
Ќе подигнам ли глава , да те погледнам право во очи
Ќе се врати ли мојата насмевка и мојата кожа дали ќе блесне пак?
Ќе се врати ли крвта во моите усни
за да те бакнам како тоа да е мојот последен бакнеж?

Ја продадов својата гордост кога и станав роб на љубовта,
на страста, на копнежите и милувањата,
мојата младост стана заложник на моите душевни страдања,
убавината се покри со тажен вел на изневерените очекувања,
надежта се намалува после секое мало умирање.

Понекогаш ми се чини дека е доволен само миг со тебе
за да се почувствувам како најбогата жена во целиот универзум,
само една прегратка за да се почувствувам вечно млада
и само еден бакнеж за да проструи мојата крв
низ моето подмладено тело,
да ја почуствувам вечноста во еден миг
за да и се насмеам на смртта в лице.

Leia Mais...

Месечина

Thursday, July 28, 2011. Posted by Morgana at 11:43 AM comments (0)

Јас и ти
под месечината.
Не, не молчам веќе,
вистината сама се кажува
с`е можам, с`е сакам
и се ќе добијам
под месечината!

Се кријам од денот,
ноќта ја сакам,
сонцето ја спржува секоја моја вистина,
месечината ја гали и потхранува
и и го дава вистинскиот облик.
Облечени во месечева светлина
нашите тела се единствената
реалност која ја гледам.
Прекрасната музика од устата на ноќта
не носи се подалеку
од пустината на денот.

Очајот и тагата
ги заменив со копнеж и надеж,
бакни ме сега и тука
под месечината!
Да ја запечатиш засекогаш оваа илузија,

да се лажам себеси до смрт
и да не дозволам никој да ме убеди
во спротивното.
Чија реалност е онаа вистинската?
Земјата ионака не чека после животот,
сакам заедно да лебдиме,

под месечината!